Open Source Content Management

W okresie kształtowania się państwowości polskiej region kolbuszowski znajdował się w centrum Puszczy Sandomierskiej, która w tym czasie posiadała największy zasięg. Planową akcję osadniczą zapoczątkował tu król Kazimierz Wielki, lokując w swoich dobrach kilka osad: na południu Borek koło Sędziszowa (1346) i Mrowlę (lokowana trzykrotnie 1347 - 1367), a na północy zapadły głęboko wśród lasów Przyszów z zameczkiem myśliwskim (w którym w 1368 roku wystawił akt lokacji miasta Lwowa) - oraz związany z nim stan myśliwski o nazwie Raniżów nad rzeką Zyzogą, obok którego w 1366 roku osadził król w lesie zwanym Doblowa - Wolę Raniżowską.
Intensywniejsza działalność osadnicza rozpoczęła się tu w XV i XVI wieku, kiedy rozwijające się wsie i nowo lokowane osady zajęły niemal całą środkową część wzniesień Płaskowyżu Kolbuszowskiego, pokrytą żyźniejszymi glebami. W tym czasie (1599 r.) m.in. powstaje Komorów z Leśnictwem Sandomierskim. Dynamiczny przebieg miał również rozwój osadnictwa w dwóch następnych stuleciach, kiedy to w regionie kolbuszowskim powstało ponad 30 nowych osad. Były to w dobrach królewskich m.in. Huta Komorowska (około 1674), Majdan (około 1710-1711), Rusinów i Staniszewskie (przed 1744), Brzostowa Góra (około 1744), Krząta (przed 1747), Wola Rusinowska (1764).
Miejscowość Komorów została zasadzona w lasach królewskich w 1599 roku, na Leśnictwo Sandomierskie, przez Jana Studzińskiego, za zgodą Hieronima Gostomskiego, starosty sandomierskiego i wojewody poznańskiego. Sołtysi znając stosunki osadnicze w puszczy, zajmowali się werbowaniem osadników. I tak sołtys Jan Studziński osadzał wieś Komorów, jak i inne wioski na Zasaniu.Bardzo ważną rolę w życiu gospodarczym puszczy odgrywało wprowadzenie instytucji leśnych. W 1571 roku Hieronim Gostomski wojewoda poznański, starosta sandomierski za zgodą króla Zygmunta Augusta założył w pobliskim Komorowie "urząd leśniczy lasów sandomierskich" /prefektura lasów sandomierskich/. Równocześnie starosta sandomierski przy pomocy leśniczego Jana Studzińskiego zaczął lokować wieś Komorów /około 1599 roku/. W 1612 roku Jan Bogoria-Skotnicki objął urząd leśniczego w Komorowie, złożywszy stosowną przysięgę, w której między innymi zobowiązał się przestrzegać danej w 1599 roku wolności mieszkańcom tejże osady, a po jej ekspirowaniu dawać ustalony czynsz do zamku sandomierskiego.

W ciągu XVI - XVII wieku Komorów rozwijał się: osiedlonych zostało tu kilkadziesiąt rodzin. Nad rzeką Korzeń wybudowany został młyn dla potrzeb mieszkańców okolicznych osad. Około połowy XVII wieku wioska ta przeszła w posiadanie Zygmunta Brzezińskiego po zawartej ugodzie w Warszawie w dniu 11 marca 1647 roku między nowym nabywcą a jej byłą właścicielką Katarzyną Kuroszowną, małżonką Andrzeja Malickiego.
W 1676 roku Komorów wraz z całym uposażeniem został przydzielony do parafii Ostrowy Tuszowskie, a tym samym do klucza tuszowskiego. Za zgodą książąt Lubomirskich z Kolbuszowej, starostów sandomierskich, Tarnowscy założyli w lasach nad rzeką Korzeń hutę szkła. W związku z potrzebą zatrudnienia robotników w założonych hutach, książę Józef Lubomirski - założyciel miasta Kolbuszowej - osadził końcem XVII wieku wieś Hutę, później nazwaną Komorowską. Sprowadził do niej z Krakowa, trzech specjalistów - hutników. A zatem mieszkali tu pracownicy huty szklanej i popiołowej, czyli potażowej /potaż - biała sól używana do fabrykacji mydeł i szkła/. Za czasów starostowania Lubomirskich, którzy jak i następcy ich Sanguszkowie z Kolbuszowej i Baranowa doprowadzili w Hucie produkcję potażu i szkła do szczytu w drugiej połowie XVIII wieku. Podstawowym surowcem do produkcji było drewno, które z tutejszych lasów silnie eksploatowano. W drugiej połowie XVIII wieku wskutek niedostatku lasu produkcja huty szklanej wyraźnie zmalała. Przyjmuje się, że w okresie od XVI do XIX wieku pracowało na terenie byłego powiatu kolbuszowskiego w różnych odstępach czasu około trzynaście hut. Duże wyręby drzewostanów i kurczenie się powierzchni leśnej wiązały się z wytapianiem rudy darniowej i przemysłem leśnym, który rozwijał się tu od XV wieku. Zakładane licznie w Puszczy Sandomierskiej rudnie, dymarki, kuźnice, maziarnie, popielarnie oraz huty i huciska przetrwały do dziś w nazwach miejscowości jak np. Maziarnia, Rudnik, czy też wspomniana wcześniej Huta Komorowską.
Najazdy Szwedów 1655/56 czy też Siedmiogrodzian ks. Rakoczego w 1657 roku obejmujące swym zasięgiem niektóre połacie puszczy, przyczyniły się do tego, że część licznych jeńców branych w niewolę przez wodzów Lubomirskich wsiąknąć musiała w ludność tutejszych osad powstałych na przełomie XVII i XVIII wieku /przysiółek Szwedy w Komorowie/. Tu właśnie, jak podaje Józef Półćwiartek, pod osłoną partii chłopskich koncentrowały się wojska marszałka z Rzeszowa i Łańcuta- Jerzego Sebastiana Lubomirskiego i starosty sandomierskiego z Kolbuszowej. Wojska Stefana Czarnieckiego w pogoni za oddziałami szwedzkimi przesuwały się przez Sokołów, Kolbuszowę, Komorów w stronę Baranowa.
Dzierżawcami dóbr królewskich w puszczy byli różni panowie. Niektórzy z nich pod różnymi pozorami czynili chłopom trudności w korzystaniu z płodów leśnych, sami zaś ci dzierżawcy oraz różni przedsiębiorcy wyciągali krociowe korzyści z przemysłów leśnych. Dlatego też skarżyli się często chłopi na dzierżawców dóbr i ich urzędników za różne krzywdy, które od nich doświadczyli. Również i chłopi nie pozostawali dłużni swym ciemiężycielom.
Usytuowanie prefektury lasów sandomierskich na samej zachodniej granicy puszczy królewskiej z czasem okazało się niewygodne. Po 150 latach tj. w 1765 r. leśnictwo z Komorowa zostało przeniesione do Mokrzyszowa, położonego bardziej w centrum puszczy.

S. Dorota Paula Pająk CFS - Zgromadzenie Córek św. Franciszka Serafickiego - śluby wieczyste złożyła dnia 8 lipca 2007 r. podczas uroczystej Mszy św. w kościele p.w. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Komorowie.

Ks. Diakon Michał Zelik pełni praktykę duszpasterską od 5 lutego 2019 do 5 maja 2019.

Ks. Diakon Grzegorz Wasąg pełnił praktykę duszpasterską od 5 lutego 2018 do 6 maja 2018.

Ks. Diakon Roman Broda z Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Lwowskiej pełnił w naszej parafii praktykę diakońską od 11 stycznia 2016 do 30 kwietnia 2016.

Ks. Diakon Marcin Fac pełnił praktykę duszpasterską od 6 lutego 2014 do 11 maja 2014.

Ks. Michał Powęska - praktykę duszpasterską w parafii pełnił od 7 lutego do 12 maja 2013 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 19 czerwca 2013r.

Ks. Konrad Fedorowski. Praktykę duszpasterską w parafii Komorów pełnił od 13 lutego do 11 maja 2012 r.

Ks. Paweł Iskra. Praktykę duszpasterską w parafii Komorów pełnił od 14 lutego 2011 r. do 14 maja 2011.

Ks. Maciej Charabin. Praktykę duszpasterską w parafii Komorów pełnił od września 2010 r. do stycznia 2011 r.

Ks. Wojciech Kania. Praktykę duszpasterską w parafii Komorów pełnił w 2010 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 19 czerwca 2010 r.

Ks. Sebastian Mroczkowski. Praktykę duszpasterską w parafii Komorów pełnił w 2009 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 30 maja 2009r.

Ks. Stanisław Gurba. Praktykę duszpasterską w parafii Komorów pełnił w 2008 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 31 maja 2008r.

Ks. Tylus Stanisław. Praktykę duszpasterską w parafii Komorów pełnił w 2007 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 26 maja 2007r.

Ks. Krzysztof Cisek. Praktykę duszpasterską w parafii Komorów pełnił w 2006 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 20 maja 2006r.




Ks. Michał Grochowina. Praktykę duszpasterską w parafii Komorów pełnił w 2005 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 28 maja 2005r.




Ks. Hubert Andrzejewski. Praktykę duszpasterską w parafii Komorów pełnił w 2004 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 29 maja 2004r.




Ks. Mirosław Dołowy. Praktykę duszpasterską w parafii Komorów pełnił w 2003 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 24 maja 2003r.




Ks. Zbigniew Zybała. Praktykę duszpasterską w parafii Komorów pełnił w 2002 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 25 maja 2002r.

Ks. kan. mgr Andrzej Cag. Urodzony 26 listopada 1953 roku w Błażowej. Święcenia kapłańskie przyjął 14 czerwca 1989 roku w Bazylice Katedralnej w Przemyślu. Obowiązki Proboszcza Parafii Komorów pełni od 29 czerwca 1997 r.

Ks. Prałat Władysław Włodarczyk - budowniczy świątyni w Komorowie. Urodzony 26 listopada 1937 r. w Nawsie Kołaczyckie. Po odbyciu studiów seminaryjnych
w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu dnia 17 czerwca 1962 r. przyjął Święcenia kapłańskie. Obowiązki Proboszcza Parafii Majdan Królewski pełni od 1981 r.

Ks. kan. dr Jan Biedroń - Rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu.Urodzony 18 kwietnia 1963 r. we Frysztaku, parafia Stępina (diecezja rzeszowska). Wyświęcony 24 czerwca 1988 r. Dr Teologii. Kanonik gremialny Sandomierskiej Kapituły Katedralnej. Wikariusz Biskupi ds. Duchowieństwa diecezjalnego. Stanowisko od 2004 r., w seminarium od 1999 r.

Ks. kan. Stanisław Bar - Proboszcz parafii p.w. św. Barbary w Tarnobrzegu. Urodzony 15. kwietnia 1952 r. w Rogoźnie. Po ukończeniu studiów w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu dnia 24. czerwca 1977 r. przyjął Święcenia kapłańskie. Obowiązki Proboszcza Parafii p.w. św. Barbary w Tarnobrzegu pełni od 1989 r.

Ks. dr Jacek Uliasz - Wicerektor Wyższego Seminarium Duchownego w Gródku Podolskim na Ukrainie. Urodzony 7. marca 1963 r. w Rzeszowie. Po ukończeniu studiów w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu dnia 14. czerwca 1991 r. przyjął Święcenia kapłańskie.

Sakrament Małżeństwa udzielany jest w terminie wcześniej ustalonym z zainteresowanymi. Zamiar zawarcia małżeństwa należy zgłosić w kancelarii parafialnej trzy miesiące przed ślubem. Jest to wystarczający czas na wygłoszenie zapowiedzi, udział w dniu skupienia dla narzeczonych, oraz drugie spotkanie w kancelarii. Narzeczeni zgłaszają się także do USC, aby otrzymać odpowiednie dokumenty do zawarcia ślubu konkordatowego, albowiem ślub kościelny jest także zanotowany w USC i dopiero wtedy pociąga za sobą skutki cywilno - prawne. Narzeczeni dwukrotnie przystępują do Spowiedzi św. Pierwsza z tych spowiedzi powinna być spowiedzią generalną z całego życia wkrótce po wizycie w kancelarii. Drugą spowiedź najlepiej odprawić na kilka dni przed planowanym ślubem. świadkowie muszą muszą być wierzącymi i praktykującymi katolikami. Wykluczone jest ich niemoralne życie, albo życie w konkubacie, lub związku nie sakramentalnym. świadkowie powinni również przystąpić do Komunii św. Do sporządzenia protokołu przedślubnego należy przynieść ze sobą (I spotkanie w kancelarii):

Kapłan udaje się raz w miesiącu do obłożnie chorych, którzy mogą wówczas skorzystać z Sakramentu Pokuty oraz przyjąć Komunię św. Odwiedziny chorych w każdy pierwszy piątek miesiąca w godz. przedpołudniowych. Chorych zgłaszamy w zakrystii lub kancelarii parafialnej. W domu przygotowujemy:

• Stół przykryty białym obrusem,
• Na stole umieszczamy krzyżyk i zapaloną świecę.

Sakrament chorych udzielany jest podczas Nabożeństw dla chorych. Chorym będącym w niebezpieczeństwie śmierci sakramentudzielany jest w każdej chwili. Według przepisów Prawa Kanonicznego Sakrament Namaszczenia Chorych udzielany jest ludziom ciężko chorym, oraz będącym w podeszłym wieku. Można go przyjmować wielokrotnie w różnych chorobach, jednak nie należy go nadużywać.

Z Sakramentu Pokuty w parafii można skorzystać bezpośrednio przed Mszą św. Ponadto okazją do Spowiedzi są: święta, rekolekcje, itp.
Comiesięczna spowiedź z okazji I piątku - w dniu wyznaczonym przez Księdza Proboszcza.